Jak napisać pamiętnik ? Warto zacząć od tego, że większość dorosłych zwykle kojarzy go z małą zakompleksioną dziewczynką, która twierdzi, że nikt jej nie rozumie. Co jest powodem przelewania swoich żali na kartkę papieru.
Pamiętnik może kojarzyć się również z serią książek pt. „Pamiętnik księżniczki” – czyli wciąż z czymś przeznaczonym dla dzieci lub młodzieży.
Z drugiej strony pamiętnik może kojarzyć się z kimś chorym na nieuleczalną chorobę. Gdy ten ktoś umiera – czytamy gdzieś w internecie jego pamiętnikowe zapiski i wzruszamy się.
Jak napisać pamiętnik ?
Przede wszystkim nie musisz koniecznie nazywać tego pamiętnikiem, jeżeli ta nazwa wydaje Ci się zbyt dziecinna. Notes z osobistymi przemyśleniami też brzmi w porządku. Tego się trzymaj – notes ma być czymś co robisz dla siebie. Zapisujesz tam swoje refleksje i są one wyłącznie dla Ciebie.
Fajnie jest robić coś dla siebie, prawda?
Pisanie pamiętnika pozwala spojrzeć nieco szerzej na niektóre sprawy. Podczas gdy przychodzi głęboka refleksja na temat tego co się wydarzyło w danym dniu zwykle mówimy sami do siebie „ No fatalnie mi dzisiaj poszło”… i nagle jak za dotknięciem różdżki zapominamy o tym zajmując głowę czymś innym – na przykład pyszną babeczką, którą kupiliśmy sobie jako nagrodę za… ogólnie nagrodę za to że jesteśmy. Troski znikają. Jednak pomyśl, co by się stało gdybyś zapisywał codzienne refleksje do notesu – ile wówczas sam od siebie mógłbyś się nauczyć.
Pamiętaj kto jest Twoim najlepszym doradcą.
Uważam, że refleksyjność jest ważniejsza nawet od doświadczenia. Zapisując to co wydarzyło się danego dnia, możesz wyciągać wspaniałe wnioski i dzięki temu nie popełniać tych samych błędów w przyszłości.
Jak napisać pamiętnik? Korzyści płynące z pisania pamiętnika
Pisarka i malarka Tove Jansson jest znana przede wszystkim z tego, że dzięki niej mamy teraz Muminki. Mało osób wie, że artystka od najmłodszych lat pisała pamiętnik. Opisywała w nim zdarzenia które miały miejsce danego dnia jak również rysowała do nich ilustracje. Zapisywała refleksje, nazywała swoje uczucia. Tove miała kilka pamiętnikowych osobowości, które miały wymyślone imiona. Co więcej miała swojego osobistego słuchacza Fabiana, który był głównym odbiorcą jej pisarskich, refleksyjnych wynurzeń.
Spokojnie nie jest to dziwne. Jeszcze raz chciałam zaznaczyć, że pamiętnik tworzysz dla siebie , Ty jesteś głównym projektantem , grafikiem a przede wszystkim autorem.
Z drugiej strony czasami przychodzą momenty, w których po ciężkim dniu potrzebujemy kontaktu z drugą osobą, żeby się „wyżalić”. Co ważne, opisz to co czujesz. Narysuj to. Będzie Ci łatwiej zrozumieć to co w danym momencie jest w Twojej głowie.
Znalezienie swojej pasji. Przeglądając zapiski zauważasz, że najlepiej czujesz się na lekcjach wychowania fizycznego. Czy nie jest to dobry moment, żeby pójść w tym kierunku ?
Pamiętnik uspokaja. Po kłótni z mamą czy rodzeństwem w głowie jest jeden wielki misz masz. Spróbuj opisać tę sytuację a następnie wyciągaj odpowiednie wnioski.
Nie krytykuj . W pisaniu pamiętnika nie chodzi o to, żeby tylko użalać się nad sobą. Może i popełniłeś błąd – ale nadal jesteś w porządku. Nie bój się samego siebie pochwalić, pisać o tym co jest w Tobie dobre.
Podobnie jak Tove, znajdź odbiorcę swoich zapisków. Może wtedy będzie Ci łatwiej zacząć, jeżeli będziesz miał świadomość, że piszesz to do kogoś?
Możesz podejść do tego profesjonalnie. Wielu artystów przelewało swoje myśli, emocje na kartkę papieru,żeby lepiej zrozumieć siebie . Ich zapiski trafiły do szerszego grona odbiorców. Dzisiaj są czytane przez miliony osób na świecie.
Czas spędzony nad pisaniem pamiętnika jest przede wszystkim próbą zrozumienia siebie
Pamiętam jak robiłam z siostrą porządki w piwnicy. W pewnym momencie natknęłyśmy się na moje stare pamiętniki. Czytałyśmy je wspólnie i śmiechom nie było końca. W moich zapiskach bardzo często żaliłam się właśnie na nią – nazywałam ją „głupią małpą”, która zabiera mi radio. Dzisiaj nigdy nie powiedziałabym na nią złego słowa. Przede wszystkim właśnie to jest niesamowite w pamiętnikach. Dzięki nim możemy powrócić do wspomnień, zobaczyć jak wiele się zmieniło. Cofnąć się do tamtych dni i próbować je odtworzyć w pamięci. Wracanie do swoich starych zapisków jest niesamowitym doświadczeniem i nawet jeżeli to miałby być jedyny powód ich pisania – to warto.
Jak zacząć?
Masz do wyboru dwie możliwości – pisanie w formie elektronicznej oraz tradycyjnej ( zeszyt i długopis). Polecam tę drugą. Z doświadczenia wiem, że pisząc coś na komputerze wszystko może Cię rozpraszać ( a to ktoś napisze na fb, a to sprawdzę pocztę). Siadanie przy biurku, w parku lub po prostu ulubionym miejscu ma w sobie jakąś wyjątkową magię – nagle przenosimy się do świata bez elektroniki i jesteśmy tylko my kartka papieru i coś do pisania. Zapisuj daty wpisów oraz dbaj o to, żeby nikt nie miał dostępu do Twojego pamiętnika – jest to na tyle osobiste, że tylko ty powinieneś być jedynym nadawcą oraz odbiorcą.
Mam nadzieję, że spróbujesz oraz dasz sobie szansę. Przekonasz się wówczas, ile radości może Ci to sprawić. Ja już mam za sobą serię swoich pamiętników – teraz czas na Ciebie. Powodzenia!
